Sen Beni Gitti Zannettin

Ben gittim, sen beni gittim zannettin… Oysa ben gittiğim halde bırakmıştım bir şeyleri sende ve senden bir şeyler kalmıştı istemeden de olsa bende…
Ben gittim… Oysa bir o kadar hayal bırakmıştım sende. Bende ise yaralar kalmıştı o büyük aşkımızdan. Sen, kaldın benim gittiğim yerde. Bense bensiz gitmiştim senden…
Bir o kadar uzun, fakat tek haneli rakamlara sahip geçmiş yıllarımız.
Düşündükçe…
Hatırladıkça…
Unutmadık sevgi sözcüklerimizi belki. Fakat kaybolduk büyük hayallerin arasında. Şimdi… Senden bana geriye kalan bir sürü yara ve parmağımda bir yemin halkasının derin izi.
Kalbimde bir sevda yanığı…
Yüklemi olmayan cümleler… Öznesi olan, başı olan sonu olmayan tümceler. Bir şeyler var… Her fırsatta seni bana hatırlatan. Beni zorlayan. Ve üzerimde gözlerin…
Gözlerini çek geçmişimin üstünden. Ben sende değilim artık. Kırık hayallerimin üstünden geçip durma, hatırlatma bana seni. Düşlerim de terk etti beni. Şimdi kimsesiz ve cebinde bir hayali bile olmayan biriyim.
Sırtımda yılların vurduğu kırbaç izleri… Sızan birkaç damla kan… Parmağımda bir yemin halkasının derin şeridi. Senin için biriktirdiğim gelecek düşlerim, gelemeyecek durumda. Ağır hasarlı hayatım kullanılamaz raporu aldı. Kalbim aşk yollarından men edildi. Şimdi bakamıyorum başka bir göze. Bir başkasına can diyemiyorum. Aldığım soluğa benzetemiyorum kimseyi.

Sen de git artık benden..
Çek gözlerini üzerimden..
Bende senden kalan yaralar, parmağımda bir yeminin belgesi…
Kalbim sevda yanığı birinci dereceden..
Bitmeyen cümleler, sonu gelmeyen geceler..
Git ne olursun…
Artık sabahlar doğsun…
Bende senden kalan yaralar, sende benden kalan ne varsa; bize ders olsun!..
Hadi git…
Ne duruyorsun…

Firuze Şentekin