Kara Gözlü
Yalnızlık Şiiri
Bir zamanlar iki adam varmış
Birbirinin arkadaşı
Birbirinin düşmanı
Biri diğerinin böğrüne bir hançer gibi
Bir yalnızlık sokmuş bir gece
O adam bir gün o yalnızlığın içinden
Yeniden doğup yemin etmiş.
Diğerini bulup o yalnızlığın içine
Diri diri gömmeye.
Sırf yalnız olmak değildir yalnızlık
Aynada kendine tahammül
Edemeyen adam yalnızdır.
Kendi surlarında gedik açamayan adam yalnızdır
Ama kendi etrafına kaleler kuran herkes
yalnız olmak istemez
Onları yıkacak birilerini arar yanında
Sevilmeyi hak etmediğini düşünen herkes yalnızdır
Sevmekten korkanın kaderi ise yalnız olmak değildir
Nefret ettikleriyle baş başa kalmaktır sonunda
Yalnızlık ayrı düşmek değildir sadece
Veda edememektir.
Neyin hayalini kurarsan kur
Her hikayenin sonudur yalnızlık.
Her zaman karanlık değil
Bazen pırıltılı bir mücevherdir yalnızlık
Yalnızlık arkanı dönmek değildir sadece
Serbest bırakmaktır sararıp solmuşlukları.
Dur hemen karar verme
Çünkü kendin için yalnız kalmak
Sevdiğini yalnız bırakmaktır.
İki arkadaş çaresi yok çarpışacaktır
İki düşman birbirine kavuşacaktır.
Çaresi yok biri yalnızlığa kucak açacak
Diğeri haince yalnızlıktan kaçacak
Çaresi yok en çok sevilen kimse
O hep yalnız kalacak
İki arkadaş çaresi yok biri ölecek
Çünkü yalnızlık ilk gelene keser bileti
Çünkü pusudaki canavar
Tek bir isim fısıldar kulağına EZEL
Çünkü canavar sabırla sürüden ayrılanı bekler
Çünkü yalnızlık tek başına olmak değil
Pusuda bekleyen canavarla
Tek başına mücadele etmektir.