Kayıtsız Üye
atatürk şiirleri uzun şiirler eklermisiniz
Deli Sevdam
Atatürk Şiirleri Uzun
YIL OLDU
Atamdan bir haber getirsin diye
Dün bir kuş uçurdum Rasattepe’ye
Boynunu bükerek döndü geriye
Yıl oldu Atam’dan haber alamam
Yaşımı dökecek bir yer bulamam
Gönüllerdi onun dünyada tahtı
Nereye konuldu bilmem ki lahtı
Ne kadar karaymış alnınım bahtı
Yıl oldu Atam’dan haber alamam
Yaşımı dökecek bir yer bulamam
Bir yılda saçımın ağardı teli
Bahçemde yetişen şu kızıl gülü
Dikeyim kabrine gösterin yolu
Yıl oldu Atam’dan haber alamam
Yaşımı dökecek bir yer bulamam
Dün akşam Atam’ı düşümde gördüm
Yüce bir cihanın başmda gördüm
Yeni zaferlerin peşinde gördüm
Yıl oldu Atam’dan haber alamam
Yaşımı dökecek bir yer bulamam
Gözleri göktendi saçı altından
Ağzı bir kılıçtı çekilmiş kından
Uyusam bir daha görsem yakından
Yıl oldu Atam’dan haber alamam
Yaşımı dökecek bir yer bulamam
Dün bir kuş uçurdum Rasattepe’ye
Atam’dan bir haber getirsin diye
Boynunu bükerek döndü geriye
Yıl oldu Atam’dan haber alamam
Yaşımı dökecek bir yer bulamam
Garip Mustafa (YUSUF MARDİN)
MUSTAFA KEMAL TÜRKÜSÜ
İncecikten bir kar yağar,
Tozar “Kemal, Kemal” diye…
Ak ellerin kalem tutar,
Yazar “Kemal Kemal” diye…
Bütün eller “Kemal” yazar,
Bütün diller “Kemal” söyler,
Hey dağların anası,
“Kemal” siz vatan neyler?
Söyle bana yavrucuğum,
Otur dizlerime de…
Hürlüğü yaşıyorsun, alabildiğine,
O mavi gözlerinde…
Sen, Mustafa Kemal misin?
Gel bana, yavrucuğum,
Sarıl boynuma…
Vatana nur veriyorsun,
Her ipek telinden saçlarının
Sarı ve yumuşak…
Sen, Mustafa Kemal misin?
Dinle beni, yavrucuğum,
Koy başını göğsüme…
Usulcacık, şöyle:
Senin yüreğin midir bu çarpan,
Böyle aşkla, milyonlar adına,
Yüceliği, esenliği için vatanın?
Sen, Mustafa Kemal misin?
Sırmalar, rütbeler değil istediğin,
Ayağındaki toz,
Alnındaki ter bile
Nurlu gelecekler için…
Söyle bana yavrucuğum…
M. Sunullah ARISOY
Atamız Ağlamasın
(-)
Düşmanlar gülüyor
Dostları nerede
Atatürk ağlıyor
Gaziler uyuyor
Bayramlar nerede
Atatürk ağlıyor
Şehitler küsüyor
Gençleri nerede
Atatürk ağlıyor
Dereler akmıyor
Güneşi nerede
Atatürk ağlıyor
Tabiat kurumuş
Ormanlar nerede
Atatürk ağlıyor
Ekinler kurumuş
Efendi nerede
Atatürk ağlıyor
Mehmet Kürşat Aydın
TÜRKİYE ŞARKISI
Sen zaferini gösterdiği Mustafa Kemal’in
Hatırası nesilden nesle büyüyen
En gencinde en ihtiyarında
Yer eden
Sen zaferini gösterdiği Mustafa Kemal’in
Fuzuli Haşim ve Tokadizade
Senin tazeliğinle yarattı şi’ri
Boşuna görünmedi meydanlarında Dede
Söylediler ne söyledilerse dilinle her biri
Fuzuli Haşim ve Tokadizade
Sen kalbe yayılan sesi Hacı Arif Bey’in
Fikrolur yeşerirsin zamanla
Sen nefesisin her üflenen neyin
Camisin türbesin mescitsin Sinan’la
Sen kalbe yayılan sesi Hacı Arif Bey’in
Senin havalarını taşıdığı dört bir tarafa
Bağrında sanat ve ilim
Laf değil Hicretten 1000 yıl sonra
Sultanlardan Yavuz Selim
Senin havalarını taşıdığı dört bir tarafa
Sen boy atan çocuklarda
Kemiksin etsin
Akılsın hürriyetsin vicdanda
Kuvvetsin
Sen boy atan çocuklarda
Sen Ankara’dasın İstanbul’dasın İzmir’desin
Kan olup damarda yürüyensin
Sen 20 milyon Türkle bir solukta
Kurtuluş savaşı verensin
Sen Ankara’dasın İstanbul’dasın İzmir’desin
Sen zaferini gösterdiği Mustafa Kemal’in
Hatırası nesilden nesle büyüyen
En gencinde en ihtiyarında
Yer eden
Sen zaferini gösterdiği Mustafa Kemal’in
Salah BİRSEL
ULU ÖNDER
Feryada kulak ver, kadın, erkek sana "dön"der;
Göçtünse adem semtine artık, Ulu önder,
Her gün gene, candan duyulan emrini gönder;
Şarkın kara bahtında ışıktın, niye söndün?..
Yoksulluğa, zenginliğe, noksanlığa lânet…
Lânet, ebedi acz olan insanlığa lânet…
Lânet, şu ölüm adlı perişanlığa lânet…
Şarkın kara bahtında ışıktın, niye söndün?…
İnsanlık utansın şu "kader" safsatasından..
Zehir içmemeliydin ölümün yaslı tasından…
Tarihi bıraktın, niye mahrum Ata’sından?
Şarkın kara bahtında ışıktın, niye söndün?..
Mutlak şu "ecel" adlı kadim avcı kudurdu,
Bilmem ki nasıl bir pusu kurdu, seni vurdu?
Sonsuz yaşayıp başta kalaydın, ne olurdu?
Şarkın kara bahtında ışıktın, niye söndün?..
Şendendi bütün kudretimiz hamle yönünden;
Düşman ve taassup yenilip kaçtı önünden…
Sesler geliyor Dumlupınar’dan, İnönü’nden,
Şarkın kara bahtında ışıktın, niye söndün?..
Lâyıktı hudutsuz ebediyet sana.. Heyhat…
Bir kutlu babaydın bize sen, hem ana, heyhat…
Bilmem ki niçin oldun ölümden yana?. Heyhat.
Şarkın kara bahtında ışıktın, niye söndün?..
Yüksekliğin eksilmeyecek halk üzerinden…
Millet yaralanmış bugün en ince yerinden…
Sızlar, Büyük Önder, vatanın kalbi derinden;
Şarkın kara bahtında ışıktın, niye söndün?..
Kemal Edip KÜRKÇÜOĞLU
Atatürk Büyük Lider…
Atatürk ömür boyu başı dimdik yaşamış,
Vatan için yürümüş geçmiş mal ve canından.
Kudretini alarak, Türk’ün asil kanından,
Kendisini yurduna, milletine adamış.
İlim mürşidi oldu, yol gösterdi millete,
Baş kaldırdı, savaştı, katlanmadı zillete.
Geçti tüm varlığından, geçmedi vatanından,
Yürüdü koşar adım, önder oldu devlete.
Bir lider, bir önder ki, kırılmaz cesareti,
Kabul eder ölümü, düşünmez esareti.
Çok gazi şehit oldu, ayrılmadı yanından,
Tüm dünyaya nam saldı, savaşta mahareti.
Savaştı kahramanca, ümitle istikbalden,
Asla bir eser yoktu korkudan, izmihlalden.
Korkmadı, sakınmadı, yılmadı düşmanından.
Kurtardı gazilerle, devleti hasta halden,
Ömrü son buldu ama, görevi son bulmadı,
Çok liderler geldi de yerini doldurmadı.
Kırdı çelik çemberi geçmedi insanından.
Kendi erken soldu da, milleti soldurmadı,
On Kasım talihsiz gün gelmez olaydı keşke,
Bir hüzünlü yas günü oldu artık her Türk’e.
Bir Perşembe sabahı ayrıldı dünyamızdan.
Onun ile yüceldi, onsuz sarsıldı ülke.
Bu dünya geçicidir, her gelen bir gün gider,
Her fani ölümlüdür geriye kalır eser.
En verimli çağında ayrıldı aramızdan.
Bu muhteşem ülkede, böyle müthiş bir lider,
Kasım KAPLAN
ATATÜRK’E BİR AĞIT DAHA
Sade saçsız yetim değil saçı ak
Dullar Ata Ata diye çığrışır
Gelin Türkler gelin gelin ağlaşak
Yollar Ata Ata diye çığrışır.
Atamızı anmamızın sırası
Ölümüne yanmamızın sırası
Ona yanar kutupların çırası
Çöller Ata Ata diye çığrışır.
Yas diye bak dağ başında dumana
Anlatması kısmet olsa insana
Sular taşar yatağından dört yana
Seller Ata Ata diye çığrışır.
Çığrışır gönüller vurgun kuş gibi
Kasım yası çökebilse kış gibi
Bülbül daldan düşer vurulmuş gibi
Güller Ata Ata diye çığrışır.
Kavim akrabanın kardeş hısımın
Ata dense gözü dolar hasımın
Bir estimi rüzgârları kasımın
Dallar Ata Ata diye Çığrışır.
Mezarında açmak için gül olsak
Tabutunda yer almağa tül olsak
Hasretiyle yanıp yanıp kül olsak
Küller Ata Ata diye çağrışır.
Damar bilir ilik bilir kadrini
Çocuk bilir çoluk bilir kadrini
Halik bilir balık bilir kadrini
Göller Ata Ata diye çığrışır.
Adı Türk’tür Atatürk’e âşıkın
Eğil de öp Samsun’daki eşiğin
Türk anası yavrusunun beşiğin
Sallar Ata Ata diye çığrışır.
Ankaralı Aşık Ömer ( B.K. ÇAĞLAR )
AYRILIŞ DESTANI
Gel vatan, yas tutan ocaklara gel!
Oğul Mustafalı kucaklara gel!
Gel, karayazılı çiçeklerle gel!
Dol gözümü vatan, Ata’n geçiyor!
Ektiğin gündüzdü, biçtiğin gece,
Güzelim ekini bastı delice
Herkte sabanlara, cenkte kılıca,
Abıhayatları katan geçiyor.
Gün görünür güne bakan her şey,
Ne görsem benziyor, bak, O’na her şey,
Başlamış şeklinden isyana her şey,
Sanki her şeylerden o can geçiyor.
Bir millet kolunca sallar üstünde,
Bir vatan boyunca yollar üstünde,
Dağlar bedenince küller üstünde,
Kanayı kanayı bir tan geçiyor.
O’nu bize gökten zafer getirdi,
O’nu bizden alıp “Zafer” götürdü,
“Yer görmesin” diye doğmuş koç sırtı
Çağların bağrında yatan geçiyor.
O, bindi; al atlar kesildi yağız,
O, bindi; bir yanardağ oldu Yavuz,
19 Sonteşrin… Delirdi deniz,
Hâlâ Marmara’dan figan geçiyor.
Kara çıktı aynı gördüğü düşler,
Cümle mülhimeler zara durmuşlar,
Siyah borularda siyah ötüşler…
Bu sabah, İstanbul yastan geçiyor.
Defne burcu burcu seril yerlere,
Bak, selâma durmuş minarelere,
Bir şair şehirden bir âşık şehre,
Destanlar üstü destan geçiyor.
Zeki Ömer DEFNE
Şiirleri derlerken [url]www.ataturksiirleri.com[/url] sitesinden yararlanılmıştır.