Hayat…
Osmanlı da Edep
Du Lair şöyle der:
”Küfürbazlık,öfke ve intikam hislerinin müşterek mahsülüdür.Bu hıristiyan memleketlerinde pek yaygın bir şekilde tamamıyla mevcuttur.Ancak Osmanlıların sokaklarında da evlerinde de hiç küfür sözü işitilmez.Bunun yüzümüzü kızartacak ve bizi hayrete düşürecek tarafı da,Osmanlıların lisanlarında küfür kelimelerinin bulunmayışıdır.Onlar yalnız ”Vallahi” şeklinde Allah’a yemin ederler”
Nitekim o devre şahit olan insanlar naklederlerki,bir şahsın kendisini kızdıran bir meselede muhatabı için kullandığı cümleler: ”La Havle” ”La Havle vela kuvvete illa billah” ”Hay Allah derdini alsın” ”Fesübhanallah” ”Hasbünallahü ve ni’me’l- vekil” ”Ya sabur” gibi güzel ve teskin edici ifadelerden ibarettir. Tekke ve zaviyelerde’de duvarlara asılı levhalarda teselli için;”Bu da geçer” ”Vazgeç” ”Hoş gör Ya Hu” sözleri meşhurdur.
Osmanlıların edep, nezaket ve terbiye hususunda kaydettikleri seviye hiç bir milletle kabil-i kıyas değildir.Onların muaşeret adabı, bir mükemmellik ve incelik arz eder.Bunlar millet ve mezhep ayrımı yapılmaksızın bütün insanlara karşı aynen riayet edilen ruhi ve vicdani bir kanun mesabesindedir.Dolayısıyla Osmanlı demek,imrenilecek edep ve nezaket timsali demek tir.
Alıntıdır