Hayat…
Alsana beniii ölüm meleğii
‘Düzelir elbet her şey’lerle kandırdık hep kendimizi
Koca bi’ umut yetiştirdik içimizde;hepimiz
Zamanla içimizi acıtacağını bilmeden
Dostlarımızdan kazık yedik,sevdiklerimizi kaybettik,sevdiceğimizden uzak düştük,ailemizle sorunlar yaşadık
Ama ‘sadece biz yaşamıyoruz ki bunları,daha kötülerini yaşayanlarda var’ diyerek avuttuk kendimizi
Mutlu olmaya çalıştık,hep en iyisi olacağını umut ettik
Çoğu zaman düzeldi tabii
Giden dostların yerine daha iyileri geldi
Ardından ağladığımız geri dönmedi ama gözlerimiz açıldıı İlk defa görebildik kötü yönlerini Ve sonra mutlu olduk kurtulduğumuz için
Düzeldi her şey
Düzeldii
Ama şimdii?
Ne gidenler dönüyor geri ne de tekrar bi’ araya geliyor sevdiklerimiz
Başımızda bi’ sıınav belası
Umudumuz olmadan haybeye çalışıyoruz[Ya da çalışmaya çalışıyoruz Her neyse]
Sonumuzu bilmeden debelenip duruyoruz bu girdapta
Artık umut da edemiyoruz
Zamanında öyle çok tüketmişiz ki
Umudun yerini çaresizlik aldı şimdilerde
Ama bu bi’ türlü tükenmiyor
Ne kadar kullanırsak kullanalım tekrar yineliyor kendinii
‘Anladım ki ağaçlar,
Toprağa acı verdikçe büyüyorlar’
Yüreğimiz acı vermedikçe bir türlü anlayamıyoruz hayatı
Belki daha iyi böylesi kim billir
Düşünüyorum da
Ben şimdiye kadar kaç kişinin kalbini kırdım istemeden?
Kendimi kurtarmak isterken kimleri sürükledim o girdaba?
Bilmiyorum Hiiiç bilmiyorum
Bilmekte istemiyorum zaten 😐
‘Anladım.
Kimseye acı vermeden,
Büyünmüyor
Alsana beniii ölüm meleğii
All
alıntı