Ahiret Yolcusu
ASHÂB-I CENNET
Cennet halkı demektir. Bu tabir, Kur’ân’da 12 defa geçmiştir. Bir âyette bahçe sahipleri (Kalem, 68/17) diğer âyetlerde cennete girecek insanlar anlamında kullanılmıştır. Kur’ân’da îmân edip sâlih amel işleyenlerin (Bakara, 2/82), Allah’a gönülden boyun eğenlerin (Hûd, 11/23) güzel amelleri en iyi bir şekilde yapanların (Yunus, 10/26) ve müslümanların (Ahkâf, 46/15-16) cennet halkı olduğu bildirilmiştir.
Âhirette insanlar, îman ve sâlih amellerine veya inkâr ve kötü amellerine göre cennet halkı veya cehennem halkı olarak iki sınıf olurlar. Cennet halkı, kurtuluşa eren (Haşr, 59/20) ve cennette ebedi kalacak olan (Bakara, 2/82) mutlu insanlardır. Cennette istedikleri her şey vardır (Yâsîn, 36/57). "O gün cennet halkının kalacakları yer daha iyi, dinlenip safa sürecekleri yer daha güzeldir" (Furkân, 25/24). Kur’ân’da cennet halkı; sâbık, mukarreb, ashâb-ı yemîn ve ashâb-ı meymene olarak da ifade edilmiştir (Vâkıa, 56/8). (İ.K.)