Ben Sustum Sen Konuş Hayat

Ben Sustum Sen Konuş Hayat

Hayat…
Ben Sustum Sen Konuş Hayat

Ey zaman, bilmez misin ettiğin kötülükleri?
Sana düşer azapların, tövbelerin beteri.
Alçakları besler, yoksulları ezer durursun:
Ya bunak bir ihtiyarsın, ya da eşeğin biri.

ÖMER HAYYAM

gün geceyi sollarken
bir gün daha düşer
takvimlerden ellerimize
dur durak bilmez
dolu dizgin akar saatler
zamanın aralığında sıkışan bedenimse
can havlinde…

yüzümün yamaçlarında sarı hüzünler
gül soluğu dudağımda acı tebessümler
ay düşer , gamzelerimden tutamam
su uyur gözlerimde

tüm mevsimleri katlettim gönlümde
renk kataloğu tenha bende
gözlerimde hep siyahın albenisi
gecem gündüzüm bir nasılsa
yıl eskitiyorum kış güncelerimde

şimdi tüm düşler sitemkar
kırılgan hep hayaller
hiç ilenmesin anılar, bazen rüyalarımda
gelir özlediklerim…

artık aklımın yelkenleri yırtık
içinde kaçışır ürkek heyecanlar
kasırga sonrası parçalanmış yaşanmışlıklar

ah hayat !
baharların hep hazan mı?
yağmurların hep hüzün mü ?
ben ektim, sen biçtin !
hep yıktın geçtin !
haydi boş verelim bunları
tüm yanlışlar benim / anladım
sende hiç sütten çıkmış ak kaşık değilsin…

ayşe uçar