Ay Perisi
İzmit Kocaeli şiirleri
Kocaeli ili hakkında şiirler
Şehrim Kocaeli…
Zaman durmuş, şafak sökmez olmuş,
Güneşin batışı bir özlem,
Sevgililer mehtabı seyredemiyor artık deniz kıyısında,
Zaman geçmiyor bu şehirde,
Arabalar durmuş hareket etmiyor,
İnsanlar koşuşturmuyor işten eve,
Zamanın unuttuğu bir yer artık güzel şehrim,
Denizde dalgalar dövmüyor artık kumsalı ,
Unutmuş martılar bu koyları,
Bomboş artık şehrim,
Bir sessizlik, bulut gibi kaplamış her yeri,
Kimsenin gücü yetmiyor onu kaldırmaya,
Orda bir dağın eteğine kıvrılmış şehrim can çekişiyor.
Sanki son sözlerini fısıldıyor bana rüzgarla,
"Beni unutma" diyor, "beni unutma"
Son gözyaşlarını bırakıyor gökyüzü,
Benim gibi duygularını saklayamıyor o da,
Son sözcüklerim boşanıyor bir sel gibi;
Elveda
Özgür Karaduman
İzmit Anıları
‘ Sabri Yalım anısına… ‘
Bin dokuzyüz elli, Güz,
Şimdi parke döşeli,
Bir çınarlı yoldayız.
Arkada kaldı artık,
İstasyon, Saat kulesi…
Fevziye, Demiryolu, Çocuk parkı,
Çocuk o zaman tanıdı,
Köy kenarı yeşillik
Sandığı, çocuk dolu o Parkı…
Arnavut kaldırımları, Şeftali Bayırı,
Uzunca bir yokuş… Dedemle ikimiz,
Kanter içindeyiz…
Derken Hacı Kasım… Şimdi artık evdeyiz…
Yenituran, Sümer, Necatibey,
Akçakoca ‘ da yer yok! …
Şükür! … Ulugazi var! …
Bahçesinde çocuklar…
Dedi ki Çocuk sessizce:
‘ Bu iş buraya kadar! … ‘
Nevzat Bilgiç
Misafir Üye
güzel şehrim benim seni çok sevirem 🙂