ecem
Ne çok Hatiram Var Seninle Rabbim
Ne çok hatıram var seninle Rabbim
Bazen uzaklara salıyorsun beni
Arayıp bulayım diye seni.
O zaman içinde bulunduğum karanlıklardan NUR’una yol alıyorum
”ALLAH müminlerin dostudur.Onları karanlıklardan NUR’a çıkarıyor” ayeti ümidim ve kılavuzum oluyor.
Karşıma hayeller,gölgeler çıkıyor.Yolumdan alıkoymaya çalışıyorlar.
O zaman İbrahim gibi ”Ben gelip geçen şeyleri sevmem”diyorum.
Bu arada mektuplarını okuyorum.
Tatlı bir esintiyle geliyor sözlerin bazen
Hele o baharda açan çiçekler yok mu?Hem senin güzelliğini okuyorum onlarda,hemde beni güzelleştirmek,geliştirmek istediğini…
Başını toprakdan çıkaran filizleri görüyorum.
Sanki bana ”Sende bu dünya toprağından başını çıkar,ahiretin güzel ikliminde filizlen,uzat dallarını cennete,ebedi meyveler ver”diyorsun.
Ahh Rabbim;
Bazen bunları unutup dünyaya sarıldığım oluyor.
Hani neredeyse seni unutacağım.
O zaman dünyayı elimden alıyorsun,dikenleriyle elimi kanatıyorsun.
Sanki bana ”Senin asıl yurdun burası değil senin asli vatanın var.Seni bekleyen peygamberler,sıddıklar,şehitler,salihler var.BEN VARIM”diyorsun.O zaman şükrediyorum sana.Beni unutmadığından,terketmediğinden dolayı.
Ya günahlarım,günahda ısrarım yokmu?
Ozaman bana darılmışsın gibi geliyor.Şu sözünle teselli buluyorum,ümitleniyorum.”Rabbin seni terketmedi,darılmadı da”
O zaman dünyalar değil cennetler benim oluyor.
Senin güzel isimlerini kalbime dolduruyorum.Seni herşeyden çok seviyorum.