ecem
Her söz kayda geçiyor!
Konuşmanın zararları, dilin âfetleri çoktur. O âfetler; yanlışlık, yalan, gıybet, kovuculuk, riya, münafıklık, fâhiş konuşmak, cedelleşmek, nefsi temize çıkarmak, bâtıla dalmak, başkasıyla kavga etmek, fuzulî konuşmak, hakîkati tahrif etmek, hakîkate ilâvelerde bulunmak veya hakikatten eksiltmek, halka eziyet etmek veya halkın namusuna saldırmaktır.
Bunlara dalan bir kimsenin diline sahip olması mümkün değildir. Bu bakımdan konuşmaya dalmakta tehlike vardır, susmakta ise selâmet…
Bunun için susmanın fazileti oldukça büyüktür. Susmakta himmetin derli toplu bulunması, vakarın devam etmesi, fikir, zikir, ibadet için boşalmak, dünya hakkında konuşmanın mesuliyetinden selâmet kalmak ve âhirette hesabını vermekten kurtulmak gibi iyi hasletler vardır. Nitekim [IMG]http://www.ihlforum.net/images/smilies/Allah.gifdolunayü teâlâ şöyle buyurmuştur: “İnsan hiçbir söz söylemez ki yanında (onu) gözetleyen, dediklerini zapteden (bir melek) hazır bulunmasın.” (Kâf/18)
Evliyânın büyüklerinden Mevlânâ Muhammed Rukıyye buyurdu ki: Dilin yirmi bir âfeti vardır. Bu âfetler şunlardır: 1) Faydasız konuşmak. 2) Bâtıl söz; kötülükleri, zulmü güzel görerek anlatmak. 3) Sözde başkalarına galip gelmek için münâkaşa ve mücâdele etmek. 4) Düşmanlık. 5) Halk beğensin diye konuşmak. 6) Edebe uygun olmayan sözler söylemek. 7) İkiyüzlü olmak. 8) Bir kimseyi yüzüne karşı medh etmek. 9) Günâhı ve suçu olmayan bir Müslümanı alaya almak. 10) Günâha götürecek latîfeler yapmak. 11) Bir Müslümanla alay etmek. 12) Bir Müslümanı bir toplumda maskara yapmak. 13) Müslümanın sırrını başkasına duyurmak. 14) Verdiği sözü yerine getirmemek. 15) İki Müslüman arasında söz taşımak. 16) Yalan söylemek. 17) Yalan yere yemin etmek. 18) Küfre sebeb olan sözleri söylemek. 19) Konuşulmaması gerekeni konuşmak. Şeyh Sa’dî buyuruyor ki: “Şu iki şey aklın noksanlığındandır: Konuşulacak yerde konuşmamak, konuşulmayacak yerde konuşmak.” 20) İnsan ve hayvana lânet etmek. 21) Gıybet etmek…
Tâbiînden Muhammed bin Sûka hazretleri buyurdu ki: “Sizden önceki, insanlar çok konuşmaktan pek sakınmışlar, çok konuşmak üç yerde iyidir demişlerdir. Birincisi, [IMG]http://www.ihlforum.net/images/smilies/Allah.gifdolunayü teâlânın kelâmı olan Kur’ân-ı kerîmi çok okumak, ikincisi, çok emr-i mâruf yapmak sebebiyle fazla konuşmak. Üçüncüsü, fazla nehy-i münkerden dolayı çok konuşmak. Bu üç şeyden başka ancak çok lüzûm olursa konuşun. Zîrâ sizlerle beraber kirâmen kâtibîn melekleri vardır. Onlar hayır ve şer konuşulan her şeyi yazarlar. Akşam olduğu vakit, meleklerin yazdıklarında âhiretle ilgili yazıları çok olan ne bahtiyar kimsedir. Dünyâ ile ilgili olan yazısı çok olan ne bedbaht kimsedir.”
Resûlullah Efendimiz, Ebû Zer-i Gıfârî hazretlerine şöyle buyurdu: “Aklı olan bir kimsenin dilini tutması gerekir. Konuştuğu her sözün hesabını vereceğini bilen bir kimse az konuşur. Ne dünyasını ve ne de âhiretini ilgilendirmeyen sözler sarf etmez.”
Tâbiînin büyük âlimlerinden Muhammed bin Vâsi hazretleri buyurdu ki: “İnsanlara karşı dili korumak, gümüş ve altını korumaktan zordur.”
Nişâbur’da yetişen büyük velîlerden Ebû Muhammed Râzî hazretleri, “Susmayı ganîmet saymayan kimse, ne kadar konuşursa konuşsun boşunadır” buyurdu.
Hadîs ve fıkıh âlimi Eyyûb-i Sahtiyânî hazretlerine, birisi “Bana nasîhatte bulun” dedi. O da; “Diline sâhib ol, az konuşmaya dikkat et” buyurdu.
Sükût eden, diline hakim olan selâmet bulur. Mutlaka konuşmak zorunda kalan âdil konuşmalıdır. Dostların yanında da ifrâta kaçmamalıdır. Hikmet ehlinden biri buyurdu ki: “Sükûtta, dili korumada, yedi bin fayda vardır. Bu yedi bin faydanın tamamı yedi cümle ile ifâde edilmiştir. Bu yedi cümle şunlar:
1- Sükût, zahmetsiz, meşakkatsiz bir ibâdettir. 2- Sükût, mücevhersiz bir zînettir. 3- Sükût, kuvvetsiz, hâkimiyetsiz bir heybettir. 4- Sükût, sursuz bir kaledir. 5- Sükût, hiçbir kimseden özür dilemeye muhtâç olmamaktır. 6- Sükût, Kirâmen Kâtibin meleklerinin rahatıdır. 7- Sükût, kusûrlarla ayıpların birer örtüsüdür. Âlimin süsü, câhilin örtüsüdür.