%RüMoŞ%
2007 yılı yazı antalyada tanısmıstık.onlar antalyanın yerlisiydi.msn adreslerimizi ve cep numaralarımızı almıstık birbirimizin.ve 30 ocak 2008 gecesi…haytımda en son unutacağım gece…cıkma teklif etti…ve ben kabul ettim…o kadar mutluydukki bütü gece uyuyamadık sabaha kadar…21 martta beni görmeye gelecekti…ama gelmesine 5-6 gün kala babanesini kaybetti.cok hüzünlüydük o gün.cok hem de…bi erkeğin ağladığını ilk defa duyuyordum.artık hasret resmen yüreğimize oturmustu.yazdan b yana hiç görüşememiştik.o beni webcam den görüyordu hergün ama ben onu hiç görememiştim…31 mart günüydü babasına bi saka yapmıstık.acayip derecede gülmüştük hiç okadar güldüğümü hatırlamıyordum.ama içimde garip bi hüzün vardı.ertesi gün bana webcam acacaktı ama ben gitmesini istemedim hiç…bitaem gitme dedim bosver gitme dayanırım ben biraz daha ama nolur gitme sevgilim nolur dedim.sanki…sanki…gitse bi daha dönmeyecekti.öyle tuhaf bi histi ki içimdeki…olmaz sevgilim dedi olmaz verdiğim sözü tutucam.tekrar dedim ben bosver gitme aşkım nolur gitme.ama yine aynı sekilde itiraz etti.ve dedi ki bu sefer gelmezsem bil ki öldüm bil ki öldüm…ben hayatım lütfen böyle konuşma hiç sana yakısyomu dedim.bilmiyorum sediceğim ya bilmiyrum ama icimden öyle geliyo.ben ağlıyordum ama ağladığımı bilmesini istemiyordum.çünkü çok hızlı araba kullanıyordu ve benim ağladığımı anlarsa daha da hız yapacaktı…sus dedim sadece sus…bana seni cok seviyorum sevgilim bunu unutma olurmu dedi…ölsem de sevicem…nolur dedim nolur böyle konuşma.simdi git ve akşama geri gel.bilmiyorum ki canım benim bilmiyorum gelirsem iyi de belli de olmaz hani.deli oluyordum o böyle konustukca.ben de ona seni cok seviyorum dedim.o tekrar ben de seni biriciğim ben de seni…sakın beni unutma dedi…
gitti…bir daha dönmemecesine gitti. o akşam gelmedi…2 ay tam 2 ay ailesi bana hiç bişey söylemedi.deli oluyordum belirsizlik içinde.ve 1 ay önce ailesi beni aradı ve trafik kazası geçirdiğini ve hayatını kaybettiğini söyledi.o an dünya yıkıldı basıma…karanlık…koyu bir karanlık…hiç bişey yok gibiydi…ve artık ben de yoktum…