Hayat…
Peygamber Efendimizin Konuşma Şekli
Peygamber Efendimiz etkileyici üslubu, hikmetli ve keskin hitabıyla tanınan bir insandı Onun tebliği insanlar üzerinde çok büyük bir etki oluşturur, sohbetinden herkes çok büyük bir zevk alırdı Sahabelerden bizlere aktarılan çeşitli rivayetler de onun bu özelliğini ortaya koyar Bu konuda bazı aktarımlar şu şekildedir:
Allah Resulü insanların en beliğ (belagatli kimse, meramını tamamen, noksansız ve güzel sözlerle anlatmaya muktedir olan Kafi derecede olan Yeter olan), en düzgün konuşanı ve en tatlı sözlü olanıydı (ağzından ballar akıyordu)! O, şöyle diyordu: "Ben Arabın en fasihiyim (Hatasız olarak söyleyen Açık ve güzel konuşan)"118
Hz Aişe (ra), Resulullah (sav)’in sözlerini şöyle tarif eder:
"O, sizlerin konuştuğunuz gibi lafları çabuk çabuk ve peş peşe sıralamazdı, sözleri az ve özdü Halbuki sizler cümleleri birbirine ekleyip duruyorsunuz"
"Allah Resülü çok veciz (kısa, öz, az sözle çok mana ifadesi) konuşurdu Böyle konuşmasını kendisine Allah katından Cebrail getirmişti Kısa cümleler içinde bütün maksadını yansıtırdı Veciz sözlü cümleler söylerdi, sözlerinde ne fazlalık ne de eksiklik bulunurdu. Kelimeleri bir ahenk içinde birbirini izler, sözcükleri arasında duraklar ve böylece dinleyenleri sözlerini belleyip ezberlerlerdi Sesi gürdü ve tatlıydı Gerektiğinde konuşurdu, kötü laflar etmezdi Hiddetli ve hiddetsiz anlarında (nefsi için değil, Allah’ın rızası için) hep hakkı söylerdi"120
"Güzel olmayan laflar edenlerden yüz çevirirdi Hoşlanmadığı, çirkin saydığı bir sözü konuşmak zorunda kaldığında onu kinaye yoluyla ifade buyururdu121
Kendisi sustuğunda huzurdakiler konuşurdu Katında tartışma yapılmazdı122
Sahabelerinin yüzlerine karşı son derece güler ve gülümserdi, onların konuştuklarını beğenir, dikkatle dinler, kendisini onlardan biri sayardı123
Hz Aişe (ra) anlatıyor:
"Mübarek kelamları seçkindi Her işiten onu anlardı"124
Hz Ebu Umame (ra)’den:
"İnsanların en güleç yüzlüsü ve hoşcanlısı idiler
Hz Enes (ra) şunu bildirmiştir:
"Efendimiz (sav) halkın en latifecisi(hoş söz, şaka, mizah, söz ile iltifat) idi"