Jelibon
O (s.a.s) Hayatıyla Sözleriyle Duruşuyla Mütevazılığın Nasıl Olması Gerektiğini En Güzel Şekilde Bizlere Sunmuştur
O (s.a.s), bir topluluk içine girince, kendisi için ayağa kalkılmasını ve yer açılmasını istemez, boş bulduğu yere otururdu.12
"Ben bir kölenin yediği gibi yerim, kölenin oturduğu gibi otururum; çünkü ben bir kuldan başkası değilim." derdi.
Huzurunda heyecanlanıp titremeye başlayan bir yabancıya:
—"Arkadaş, titreme. Ben bir kral değilim. Ben, Kureyş’ten kuru ekmek yiyen bir kadının oğluyum." demiştir.13
Yine Adiyy b. Hâtim, Hz.Peygamber (s.a.s)’in bu alçakgönüllü halinden etkilenerek müslüman olmuştur.14
Bir gün Peygamberimiz (s.a.s):
—"Kalbinde zerre kadar kibir bulunan kimse Cennet’e giremez." demişti. Bunun üzerine orada bulunanlardan birisi:
—“Ey Allah’ ın elçisi! İnsan elbisesinin, ayakkabısının güzel olmasını sever” diyerek, bunun da kibir olup olmadığını öğrenmek istedi. Bu hâlin kibir sayılmayacağını ifade ile Peygamberimiz (s.a.s) :
—“Allah güzeldir, güzelliği sever. Kibir ise, hakkı inkâr etmek ve insanları hor görmektir.” diye cevap vermişti.15
Mütevazılığı bile gösteriş için olan bizler, kalbimizdeki zerre kadar kibrin, bizi Cennet’ ten mahrum edeceği gerçeğine vakıf mıyız? Yoksa makamımızı, şöhretimizi ya da paramızı birilerini hor görme aracı mı kılıyoruz?
İblis’in en büyük sıfatlarından biri olan16 kibir, onun Cennet’ten kovulmasına, değerli gördüğü makamından aşağıların aşağısına inmesine ve daha kötüsü Allahu Teâlâ’nın sevgisinden mahrum kalmasına sebep olmuştur. Çünkü o, emri vereni unutup, makamını düşünmüş, kendini büyük görmüş ve kibirlenmişti. Ve İblis, artık şeytan olmuştu.17 İnsanoğlu da bu olaydan ders almak yerine, şeytanî bir yola dalmış ve ardında bulunanları da felakete sürüklemiştir.
Cahiliye döneminde bazı müşriklerin İslam’ı kabul etmeyiş nedenleri olarak kibirlenmelerini sayabiliriz. Zira onların, “Bu Kur’an iki şehrin birinden bir büyük adama indirilseydi ya!”18 demeleri ve içlerinden ileri gelenlerin, “Gidin, ilahlarınıza tapmaya devam edin. İşte bu istenen şeydir. Biz bunu son dinde (en son dinî inanışlarda) duymadık. Bu ancak bir uydurmadır. O zikir (Kur’an) içimizden ona mı indirildi?” diyerek kalkıp gitmeleri19 buna bir örnek teşkil eder. Günümüzde de, kendi ırkını, çağını, ilmini üstün görerek Kur’an’ın ve Hz.Peygamber (s.a.s)’in öğretisini küçümseyenlerin, Cahiliye toplumundan bir farkları olmadığı açıktır.